Lutkarska predstava „Zec i Pas“, dolazi iz Lutkarskog pozorišta „Pinokio“ iz Beograda i izvedena je u takmičarskom dijelu 11. dječijeg festivala umjetnosti FEDU. Donosi razigranu priču o dvoje komšija koji ne mogu jedno bez drugog – ali ni jedno s drugim. Predstavu režira i scenografski oblikuje Silvan Omerzu, autor sa prepoznatljivim vizuelnim potpisom, poznat po karakterističnim, pomalo rigidnim lutkama i izražajnim scenografskim rješenjima. Tekst potpisuje Saša Eržen, koji je inspiraciju pronašao u narodnoj priči o psu koji juri zeca – kradljivca cipele.
Na sceni se razvija beskonačna serija prepirki između dva susjeda – psa i zeca – koji se neprestano nadmudruju oko svakodnevnih stvari: da li je mrkva ukusnija od kobasice, ko je prvi krenuo sa starta, na čijoj strani drvo stoji bliže. Njihov odnos oscilira između svađe i prijateljske ljubavi.
Jedna od najsnažnijih strana predstave je izuzetno dinamična animacija lutaka, koje iako su izrađene u karakteristično krutom stilu, nijednog trenutka ne miruju. Dvoje animatora, Nela Nikolić koja animira Zeca i Lako Nikolić koji animira Psa, pokazuju izuzetnu spretnost u vođenju ovih stolnih lutaka. Kreiraju razigran ritam scene, od ganje do zajedničkog ručka. Posebno je efektno kako koriste scenografiju kao aktivni element igre – okreću je što doprinosi stalnoj vizuelnoj živosti predstave.
Međutim, predstava ima i određene dramaturške slabosti. Najveći nedostatak je odsustvo jasne strukture: nema uvoda, zapleta ni razrješenja u klasičnom smislu. Umjesto zaokružene dramske cjeline, publika dobiva osjećaj da prisustvuje neprekidnom uvodu, koji bi mogao trajati u nedogled, a da se ništa suštinski ne promijeni. Zaključak priče ogleda se u spoznaji da je drvo takođe živo biće koje pripada svima, a ne samo jednoj osobi. Ipak, sukob između Zeca i Psa nikada ne eskalira dovoljno da bi došlo do pravog pomirenja i istinskog zaključka. Oni često i lako odustaju od rasprave. Iako su songovi prisutni, oni ne doprinose dramaturškom razvoju radnje, već samo dodatno ilustrativno naglašavaju ono što je već jasno kroz igru.
Bez obzira na to, „Zec i Pas“ uspijeva da zabavi i vizuelno zaintrigira, prvenstveno zahvaljujući sjajnoj animaciji i scenskom ritmu. Predstava donosi snažan vizuelni identitet, jasno stilizovan svijet i duhovitu interpretaciju svakodnevnih odnosa. Iako joj nedostaje narativna kohezija, ona ostaje privlačna i zanimljiva.
Ilma Smajlović